Woendag 29 july 2009 – Virussen

“Ik heb er helemaal genoeg van. Wat een piepcomputers”. Riep ik vandaag tegen de computers in de computerruimte. Vol goede moed waren Willemijn en ik samen met Jet en Evert naar school gegaan. Vandaag zouden we dan eindelijk beginnen aan de Word lessen. We konden Jet en Evert dan meteen vol trots laten zien hoe onze computerlessen eruit zien.

Maar dit mooie geschetste plaatje ging niet op. Op alle computers en zelfs de laptops kregen we virusmeldingen te zien. Ik sloeg de handen in me haar. “Ik kan wel huilen. Bijna een hele week hebben we gewerkt aan het schoonmaken van de computers en nu staat er allemaal virussen op de computers”. Maar dat was niet het enige wat mij frusteerde. Toen ik mijn appel in de prullenbak wilde gooien, zag ik dat deze gebruikt werd als afwasbak. “Hoe kon dit nu weer? We hadden toch samen met de leerkrachten overlegd dat ze een prullenbak wilden hebben om het lokaal schoon te houden?”. Ook de opbergdoos voor de computerspullen werd niet echt nuttig gebruikt. Er slingerden nog dingen rond en lagen spullen die niet in de ruimte thuis hoorden, zoals allerlei schriften van kinderen. We hadden leerkrachten toch mee laten denken in dit proces en ze niks opgelegd. Waarom gebeurden dan toch deze dingen?

Vol frustratie moesten we de leerkrachten teleurstellen dat we echt deze virussen eerst van de computer moesten halen. Wat miste ik op dat moment een ICT'er om me heen. Hoe moest ik in vredesnaam al die virussen eraf krijgen? Vol goede hoop hebben we maar de virusscanners aangezet. This computer has 9 virusses. Will you remove them? kwam er in beeld. Wat een opluchting, ze konden verwijders worden. Op dat moment viel er bij Willemijn en mij het kwartje. Vooral in de muziekbestanden zagen we dat de virussen zaten. De leerkrachten hier houden heel veel van muziek en luisteren deze graag op de computer. Via cd's met gedownloaden muziek zetten zij onbewust een virus op de computer. Wij hebben met onze usb sticks deze trojaanse worm verspreid. Wow, wat ben ik trots op mezelf. Ik begin echt steeds meer op een ICT nerd te lijken. We hebben maar meteen briefjes op elke computer geplakt met de tekst “Don't listen music on the computer. This can cause virusses”. Dan moeten de leerkrachten maar zelf wat meer van hun eigen gemaakte liedjes tijdens de cursus gaan zingen. Dat is nog gezellig ook!

Naast deze frustrerende gebeurtenissen, hadden Willemijn en ik nog een moeilijk moment. We waren druk bezig aan de computer tot we opeens harde klappen naast ons hoorden. Wat was dat? We keken beide op. Op nog geen meter van ons vandaag werd een leerling met een grote stok zeker 20 keer op haar handen geslagen. Ze stond met tranen in haar ogen. Willemijn en ik keken elkaar aan wat is hier aan de hand? Ik werd er misselijk van. Dit was al de tweede dag dat ik zag dat een kind wordt geslagen. Wij kunnen dat ons gewoon niet voorstellen. Het is vreselijk om te zien en het liefst wil ik dan meteen tussen springen. Maar ik realiseer me dat ik in een andere cultuur ben waar zo'n dingen normaal zijn. Ik vind het zo moeilijk te begrijpen dat het motto van de school is “share because we care” en “we love everyone because we care” en dat ik dan wel zie dat kinderen geslagen worden. Toen ik vroeg waarom dit gebeurde kreeg ik de reactie It a game. When a child don't hold it's pen good, than are his of hers hand not warm. We must make them warm.

Dit werd mij allemaal te veel. Na de zoveelste koortsaanval en migraineaanval, besefte ik dat ik toch even rust moest pakken.